از این‌رو ضمن تاکید بر این مسئله که هرچه زودتر باید فکری برای این آلودگی پیش‌رونده کرد، لازم است تا شهروندان هم منتظر اقدامات مسئولان ننشینند؛ بلکه خود در زمینه کم کردن این آلودگی تلاش کنند. استفاده گسترده از وسایل نقلیه عمومی به جای خودروهای شخصی را می‌توان یکی از کارهایی بر‌شمرد که شهروندان می‌توانند با آن نقش مهمی در کاهش آلودگی هوا داشته باشند. در این میان اما تعمیر خودروهای آلوده‌کننده و جایگزینی خودروهای فرسوده با خودروهای جدید‌تر و کم‌مصرف‌تر می‌تواند ازجمله راهکارهایی باشد که شهروندان می‌توانند در از میان بردن آلودگی هوا بر‌عهده گیرند. لازم به گفتن نیست که خودروهای فرسوده و دارای نقص فنی از مهم‌ترین عوامل ایجاد آلودگی هوا هستند.
این مسئله را هر روزه می‌توان در شهر و همچنین در این عکس بعینه دید. اگر به مقدار دودی که از اگزوز این خودرو خارج می‌شود، نگاهی بیندازید، می‌بینید که این خودرو در هر ثانیه چه میزان در پشت خود دود به‌جا گذاشته و از این طریق چقدر منواکسیدکربن و سایر گازهای کشنده به خورد دیگران می‌دهد! البته این روزها همه‌جا صحبت از افزایش سنگین جریمه‌ها برای رانندگان متخلف و نیز خودروهای فرسوده و آلوده‌زا است. با این حال به‌نظر می‌رسد که این کافی نیست و در کنار این افزایش نرخ جریمه نیاز به فرهنگ‌سازی درخصوص نحوه رانندگی‌های ما و استفاده ما از خودروها وجود دارد. بنابراین اصلاح فرهنگ رانندگی از شیوه‌های رانندگی گرفته تا نحوه مراقبت از خودرو و لزوم رسیدگی و تعمیر بموقع آن، باید در دستور کار رسانه‌ها قرار گیرد تا حسرت هوای پاک و تمیز بر دلمان نماند.
عابران پیاده بخوانند
در مطلب قبلی اشاره‌ای به افزایش نرخ جریمه‌های رانندگی شد و اینکه به موازات این مسئله باید رفتارهای رانندگی ما اصلاح شود و نیاز به فرهنگ‌سازی بیشتری در این ارتباط است؛ چرا که اگر این فرهنگ‌سازی صورت نگیرد، راه‌ها و شیوه‌های درست رانندگی تصحیح نمی‌شود و مردم احساس خواهند کرد که پولی را که بابت جریمه پرداخت می‌کنند، از روی اجبار بوده و لزومی نداشته است. حال آنکه اگر فرهنگ درست رانندگی کردن از طریق رسانه‌ها آموزش داده شود، و به‌اصطلاح در بین جامعه نهادینه شود و به بخشی از فرهنگ عمومی تبدیل شود، آنگاه شهروندان مسئولیت بیشتری در قبال رفتارهای رانندگی خود احساس می‌کنند. نکته دیگر آنکه به محض اینکه حرف از فرهنگ رانندگی می‌شود، همه ما ناخودآگاه متوجه رانندگان می‌شویم و متوقع هستیم که تنها آنها رفتارهای رانندگی خود را اصلاح کنند، درحالی‌که بخش مهمی از فرهنگ رانندگی را چگونگی رفتارهای عابران پیاده شکل می‌دهد. بسیاری از مواقع دیده‌ایم هنگامی که چراغ راهنما برای عابر‌پیاده قرمز است، پیاده‌ها بدون توجه به حق سواره‌ها در میان ماشین‌ها رژه می‌روند و یا بسیار پیش آمده که عابری بدون توجه به ماشین‌های عبوری یکباره خود را وسط اتوبان انداخته و یا به جای عبور از خط ویژه عابر‌پیاده، قسمت‌های دیگر خیابان را برای رفت‌وآمد خود انتخاب می‌کند. در چنین مواقعی خوب است خودمان را کمی جای راننده بگذاریم و تنها از وی توقع رعایت قوانین را نداشته باشیم. قوانین رانندگی نشان می‌دهند که همه‌جا حق با عابران پیاده نیست و آنها هم باید در زمینه اصلاح فرهنگ عبور و مرور و رانندگی کوشا باشند.
